'Zonder deze verzekering hadden we het financieel zwaar gehad'
Ben is stukadoor. Tot drie jaar geleden deed hij zijn werk met veel passie en plezier. Toen werd hij ernstig ziek. Diagnose: de ziekte van Crohn, een darmziekte. Door de pijn kon hij niet meer werken. Gelukkig kon hij aanspraak maken op zijn arbeidsongeschiktheidsverzekering bij TAF. Hilda, de vrouw van Ben, vertelt over haar ervaringen met TAF en hoe het nu met Ben gaat.
Vanwege privacyredenen hebben wij een stockfoto geplaatst.
‘Ben is al jaren stukadoor. Vroeger had hij werknemers in dienst, maar in 2008 ging hij verder als zzp’er. Hij deed zijn werk met veel plezier en toewijding. Het was dan ook een domper toen Ben drie jaar geleden ziek werd. Hij had veel last van zijn buik. De medicijnen die hij kreeg van de huisarts sloegen niet aan en hij viel veel af. Uiteindelijk werd hij doorgestuurd naar een specialist, die constateerde dat hij de ziekte van Crohn had, een ernstige darmziekte.’
‘Zijn drang om te werken won het van zijn ziekte’
‘Ben liet zich echter niet zomaar uit het veld slaan. Ondanks zijn ziekte bleef hij aan het werk. Ongelooflijk dat hij nog heeft kunnen werken, terwijl hij zo ziek was. Maar het is niets voor Ben om stil te zitten. Zijn drang om te werken won het op dat moment van zijn ziekte. Helaas moest hij op een gegeven moment zijn werkzaamheden op advies van de dokter toch staken. Toen hebben we TAF gebeld, omdat een uitkering toch wel noodzakelijk bleek nu er weinig tot geen inkomen meer binnenkwam.’
Uitkering was zeer welkom
‘Al snel kregen we te horen dat we een uitkering ontvingen. Heel fijn, want zonder deze uitkering hadden we het financieel moeilijk gehad. Door het geldbedrag dat we maandelijks ontvangen van onze arbeidsongeschiktheidsverzekering kunnen wij nu iedere maand netjes onze rekeningen blijven betalen. Ben kan zich daardoor richten op zijn herstel.’
‘Heel waardevol, zo’n luisterend oor!’
‘Wat me meteen opviel is de persoonlijke benadering van TAF. Regelmatig belt onze contactpersoon van TAF op om te vragen hoe het met Ben gaat. De arts geeft dit aan haar door, maar toch houdt ze zelf ook het contact met ons warm. Ze begrijpt dat zijn situatie niet altijd makkelijk is en leeft met ons mee. Het is fijn om gehoord te worden en om ons verhaal op z’n tijd kwijt te kunnen.’